Yıldızlara Karşı Sessiz Kalabilir Miyiz?

Fezanın ilerisinden coşan kalplere hitaben ilerleyelim mi? 

Bütün aşkların ve düşüncelerin arkasında parıldayan yıldızlara karşı sessiz kalabilir miyiz? Kesinlikle bunun hakkında konuşmaya sebeplerimiz bulunmaktadır. Aslında hikayemin tutarsızlığı ahmakça bir rüyanın paylaşılmasıdır.

Gecenin küçük yaşlarımda korkutucu olduğu o günlere geri döndüğüm zaman, Ay dedenin olduğu beni arabanın arka camından takip ettiği o günlere özlem ile dönüyorum. Fakat nasıl başlasam ki bilemiyorum. Yok yok en iyisi dokuz yaşıma geri dönmenin vakti geldi diyorum.

Her zamanki hayata karşı boş boş yürürken klasik bir şekilde babama bir soru sordum, “Şurada parıldayan yıldız ne?” dedim. Ne kadar da güzel, yıldızın ne olduğunu  biliyormuşum. Fakat babam kendinden emin bir şekilde Kutup Yıldızı dedi. Şimdi bunu duyunca gülüyorum hala Kutup Yıldızı’nın en parlak yıldız  olduğunu zanneden insanlar var. Ama tam arkamdan bir ses, “Hayır, o bir gezegen.” diyen bir Ümit amcam vardı.

Kendisinin  gezegen demesi ile şoka uğradım. Bir gezegen çıplak  gözle nasıl gözüküyordu? Bunlar kafamda deli sorular oluşturdu. Kendisi bana Venüs’ün çıplak gözle gözükebildiğini söylemişti.

İçimde deli dolu sorular ile tek hayalim, bir teleskop alabilmek olmuştu. Hoppppp kendine gel evlat, burası Türkiye. Sen 2002’de nereye teleskop alıyorsun? 

Ailem iyiymiş ki  beni aldılar, İstanbul’da bir büyük oyuncakçıya götürdüler. Orada Playstation ve teleskoplar vardı. Tabii ki ben bir Playstation seçtim. Çok da güzel oyunlar oynamaya başlamıştım. Gökyüzü ile alakam, her çocuk gibi hevesle bitti. Ama dur dur bekle devamı  geliyor.

Seneler 2007 yılına geldiğinde, fizikçi olan eniştem Amerika’dan bana bir MEADE teleskop getirdi. 70/700 mm bir teleskop ile neler yapabilirdim ki? Aslında o zamanlar hiçbir şey yapmıyordum. Bu yüzden bir kenarda diğer bütün ailelerin  yaptığı gibi, evin en seksi  köşesinde bak bizim teleskopumuz var havası atıldı.

O zamanlar “Bilim Çocuk” isimli Tübitak yayınlarının meşhur dergileri vardı. Baktım, içi bayağı resimli ve saçmaydı.

Ben de  gidip Bilim Teknik dergisi alarak içeresinde bir  gökyüzü haritası  buldum. Alp Bey’in  yazdığı, “Bu Ay Gökyüzünde Neler Gözükecek?” yazısını okudum ve burada ekran  görüntüleri vardı.

İnanamıyordum, gökyüzünde Venüs ve diğer gezegenleri görebileceğimi söylüyordu. Orada bir problem var, bu problem ise görebilmek için batı ufkuna doğu ufkuna bakın gibi talimatlar veriyordu.

Ben  gittim, bahçeye indim ve ağaçlara baktım. Yosunlu taraflarını aradım, her tarafı  yosunluydu. Ağaçların kuzeyini bile zor buluyordum.

Hemen çocuk başıma bir kırtasiye gittim ve ilk aldığım şey, bir pusula olmuştu. Pusula sayesinde artık teleskobumla pencereden baktığım zaman evimizin güney doğu ufkuna baktığını öğrendim. O gece, parıldayan bir şey vardı gökyüzünde. Hemen teleskobumu oraya tuttum ve gördüğüm şeye inanmıyordum. Jüpiter’in görüntüsünü  görüyordum.

Benim bunun  fotoğrafını çekebilmem gerekiyordu. Bunu  nasıl  yapabileceğimi bilmiyordum. Bunun  için  gökbilim  forumunu  keşfettim. Gökbilim forumu içerisinde,  insanlar sayesinde, ilk dijital makinemi  aldım.

Bu yazının tek özeti ise içimden gelen basit bir heyecan…

Batuhan Dereli

ODTÜ Fizik